بازار آلارم های مخصوص ورود غیرمجاز برای مدت هاست که در ایمن نگه داشتن فروشگاه ها و خانه ها نقشی پر رنگ را ایفا میکنند؛ این کار پس از روئیت هرگونه ورود غیرمجاز محتمل و با ارسال آلارم به ایستگاه های پلیس و بازبینی صورت میگیرد. با این حال، احتمال پخش آلارم های خطا در سیستم های اعلام سرقت موضوعی ناگزیر است که میتواند از لحاظ محدودیت های بودجه ای و نیروی انسانی، مشکلات زیادی را برای سهامداران ایجاد کند. بنابراین تایید آلارم ویدئویی به نوعی روند در صنعت اعلام سرقت تبدیل شده است.
آلارم های خطا علاوه بر آزاردهنده بودن، هزینه بردار نیز هستند و تعداد بالای آلارم های خطا در بازارهای مختلف سراسر جهان در حال بدتر کردن اوضاع هستند؛ وخامت اوضاع پیش آمده بدان خاطر است که نیروهای پلیس از پول مالیات دهندگان در جهت رسیدگی به آلارم هایی استفاده میکنند که در نتیجه ی فراموش شدن کد عبور توسط کاربران و یا شناسایی حیوانات در حال حرکت به صدا در آمده اند. به نقل از راس ویلکس: « امروزه حدود 85 درصد از کل آلارم های شناسایی و گزارش شده توسط سیستم های تشخیص ورود غیرمجاز، آلارم خطا محسوب میشوند».
به نقل از روزنامه ی محلی آریزونا، دیلی کوریر، اگر بخواهیم نگاهی دقیقتر به این موضوع داشته باشیم، در سال 2016 بخش پلیس محلی این منطقه به 772 آلارم رسیدگی نموده اند که از این تعداد، تنها 6 آلارم پخش شده تحت دسته جرایم طبقه بندی شده اند؛ 766 آلارم باقی مانده که حدود 99.2 درصد از کل آلارم ها را تشکیل میداده اند، آلارم خطا بوده اند. همچنین به نقل از این گزارش، هر باری که یک افسر به یک آلارم رسیدگی میکند، این کار حدود 58.12$ برای شهر تمام میشود؛ این بدان معناست که در سال 2016 مجموع 44،520$ از کل پول مالیات دهندگان صرف فرستاندن افسران جهت رسیدگی به آلارم های خطا شده است. بنابراین برای کاهش زمان تلف شده وهزینه ها و بهبود کارآمدی عملیاتی، تقاضا برای تایید آلارم های اعلام سرقت افزایش یافته است.
هزینه های عملیاتی تحمیل شده بر ایستگاه های بازبینی یا پلیس برای رسیدگی به آلارم های تاییدنشده بسیارهنگفت است. به دلیل وجود رقابت های بسیار فشرده ای که روز به روز در حال شدت یافتن است، ایستگاه های بازبینی در حال صرف تمام تلاش خود در جهت کاهش هزینه های عملیاتی و افزودن قابلیت های تایید آلارم به مراکز بازبینی آلارم هستند. در کشورهایی چون اسپانیا با توجه به قوانین و مقررات حاکم، استفاده از تایید آلارم به امری الزامی تبدیل شده است که هدف از این کار کاهش هزینه های مربوط به رسیدگی نیروهای پلیس به آلارم های پخش شده است.
بنابراین در این صنعت، تایید آلارم با کمک ویدئو اگر به یک الزام تبدیل نشده باشد، به یک روند تغییر شکل یافته است؛ در تایید آلارم با کمک ویدئو، آلارم پخش شده به همراه یک ویدئو کلیپ تهیه شده از آن صحنه همراه است. به نقل از ویلکس: « در حال حاضر، بخش جدیدی در بازار ایجاد شده است که در آن ویدئوها باعث ارتقاء قدرت تایید و کاهش تعداد آلارم های خطا خواهند شد». « کاهش این ارقام به موضوعی حائزاهمیت برای مورد پذیرش واقع شدن و داشتن عملکرد به عنوان سیستم های ورود غیرمجاز در آینده تبدیل شده است».
در گذشته این طرح با کمک ایستگاه های پایش مرکزی (CMS﴾ انجام و در بخش بازار مسکونی بکار میگرفته شده است؛ در این بخش از بازار، سیستم های بیسیم یک سویه نصب شده بوده اند. تایید ویدئویی از آنجایی ضرورت پیدا کرد که سیستم های بیسیم بکار گرفته شده فاقد راهی قابل اطمینان برای تایید آلارم ها بوده اند. به عنوان مثال هنگامی که یک آلارم در سیستم های تشخیص بیسیم یک سویه به صدا در می آید، این سیستم ها یک بار فعال شده و سپس وارد حالت ذخیره سازی - باتری میشوند. این کار، اطلاعات کافی را برای تایید آلارم در اختیار ایستگاه پایش مرکزی ﴿CMS﴾ قرار نمیدهد. علیرغم اینکه ایستگاه پایش مرکزی میتوانست یک سیستم آنالوگ مجزا را نصب کند، هزینه نصب چنین سیستمی گران تمام میشد. از آن به بعد بود که دوربین های بیسیم PIR بکار گرفته شد؛ در این دوربین ها پس از به صدا در آمدن آلارم، تصویری با رزولوشن پایین به ایستگاه پایش مرکزی ارسال میشود تا صحت آلارم مربوطه تایید شود.
آلارم های تایید شده ی ویدئویی مزیت های بسیاری دارند. به نقل از یکی ازتامین کنندگان سرویس های امنیتی، با استقرار آلارم ویدئویی در محل در شهر بوستون، زمان 21 دقیقه ای رسیدگی به حوادث در آلارم های سنتی به تنها 7 دقیقه و 38 ثانیه کاهش پیدا کرد که این به معنای تفاوت 13 دقیقه و 22 ثانیه ای در سرعت عملکرد است. در یکی دیگر از گزارش های ارائه شده، آلارم های تایید شده در مقایسه با نرخ 0.08 درصدی دستگیری در آلارم های سنتی، باعث دستگیری (با مدارک مستدل) نرخی بالای 10 درصد شده اند.
با این حال همچنان چالش هایی وجود دارد که باعث تردید و تامل کاربران برای نصب و بکارگیری این راهکارهای تلفیقی میشود. به نقل از ویلکس: « پهنای باند و هزینه های مربوط به IP از جمله فاکتورهایی بوده اند که باعث عدم بکارگیری AV در گذشته میشدند. با این حال با پیشرفت های صورت گرفته در سرعت شبکه ها و هزینه های کمتر ورود، دیگر چنین مسائلی مطرح نیستند.
چالش های کنونی اساسا شامل هزینه های مربوط به دوربینها/ سیستم های تشخیص آلارم ویدئویی میشود و حقیقت این است که بیشتر فروشندگان سیستم های آلارم دهی فاقد یک راهکار تایید تصویری مناسب هستند که با کمک سیستم آلارم دهی به صدا درآید.
منبع مجله a&s